هنوز پیامدهای سخنان امام جمعه اردبیل بر دوش دولت سنگینی می‌کند که امام جمعه تهران نیز در جایگاه خود، خود را سخنگوی مردم دانسته و اظهار می‌کند: «آتش‌بس برای اسرائیل و آمریکا تحمیلی بود و رئیس‌جمهور آمریکا از آتش‌بس به عنوان توافقی بد یاد کرد… کسانی که از سازش با آمریکا سخن می‌گویند و به تجربیات گذشته و خون شهدا بی‌احترامی می‌کنند، باید بدانند که مردم ما خون و جوانی داده‌اند و عهد کرده‌اند تا ظهور امام زمان(عج) مقاومت کنند و از پای ننشینند.»

روزنامه هم میهن در این باره نوشته است: شترمرغ حیوان عجیبی است، حداقل از نگاه انسان؛ زیرا «به شترمرغ گفتند بار ببر، گفت مرغم؛ گفتند بپر، گفت شترم.»

حالا برخی در موضع قدرت برای همه، حتی رئیس‌جمهور، تعیین‌تکلیف می‌کنند. گویی تمام قدرت در دستان آن‌هاست. اما وقتی از آن‌ها می‌خواهی مسئولیت حل مشکلات را بپذیرند، می‌گویند این کار به آن‌ها مربوط نیست و دولت باید پاسخگو باشد.

نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که مردم برای حل مشکلات کشور بیش از هر چیز معتقدند که تحریم‌ها باید برداشته شوند. متأسفانه، کمتر از هر مورد دیگری، امیدی به حل مسئله تحریم‌ها وجود دارد. زیرا مردم می‌دانند که مخالفان داخلی حل تحریم‌ها بسیار فعال‌تر از مخالفان خارجی، از جمله اسرائیل، هستند. افکار و سیاست‌های این گروه سراسر متناقض است.

امروز برای توافق غزه جشن می‌گیرند؛ توافقی با اسرائیل که جنایات آن بر همگان آشکار شده است. اما همزمان، تلاش برای رسیدن ایران به توافق با قدرت‌های جهانی را محکوم می‌کنند و برای آن خط‌و‌نشان می‌کشند و به رئیس‌جمهور می‌گویند: «شما صاحب ایران نیستید و وظیفه شما باید اجرای قصاص دونالد ترامپ باشد.»

صاحب ایران مشخص است؛ مردم ایران صاحب این کشور هستند. اما اگر به مالکیت مردم اعتقاد دارید، حداقل در برابر خواست و اراده آن‌ها سر فرود آورید. نمی‌توان با نماینده‌ای که تنها ۳ درصد از مردم را نمایندگی می‌کند، برای ملت تعیین‌تکلیف کرد.

تمامی نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که اکثریت قاطع مردم، که صاحبان اصلی این مرز و بوم هستند، خواهان رفع تحریم‌ها هستند. در این میان، تنها اقلیتی رانت‌خوار و کاسب‌کار مخالف این موضوع هستند. آن‌ها به قدری از سیاست دور هستند که ترور سردار سلیمانی را به‌صورت کودکانه در قالب جرم شخصی و قصاص مطرح می‌کنند و وظیفه اجرای آن را نیز بر دوش دولت می‌اندازند، بدون اینکه متوجه باشند تبعات چنین رویکردی برای ایران چیست؟

البته احتمالاً آن‌ها متوجه هستند، اما با این تصور که «دیگی که برای من نجوشد، سر سگ در آن بجوشد»، می‌بینند که مسیر کنونی در جهت منافع مردم است و با منافع آن‌ها مغایرت دارد. بنابراین، ترجیح می‌دهند که سر سگ در آن دیگ بجوشد.

هنوز تبعات سخنان امام جمعه اردبیل بر دوش دولت سنگینی می‌کند که امام جمعه تهران نیز در جایگاه خود، خود را سخنگوی مردم دانسته و می‌گوید: «آتش‌بس برای اسرائیل و آمریکا تحمیلی بود و رئیس‌جمهور آمریکا از آتش‌بس به عنوان توافقی بد یاد کرد… کسانی که از سازش با آمریکا سخن می‌گویند و به تجربیات گذشته و خون شهدا بی‌احترامی می‌کنند، باید بدانند که مردم ما خون و جوانی داده‌اند و عهد کرده‌اند تا ظهور امام زمان(عج) مقاومت کنند و از پای ننشینند.»

در حالی که با رفتار خود نماز جمعه را به کلی خلوت کرده است، حالا از مقاومت و خون شهدا سخن می‌گوید. ای کاش نصیحت سعدی را آویزه گوش می‌کرد که: «آن را که خانه نیست، بازی نه این است.»

به جای توصیه دیگران به مقاومت، بهتر است به امور خود بپردازند و همراهی کنند تا مردم ایران نمایندگان شایسته خود را برای احقاق حقوق ملت ایران، که لایق بهترین‌ها هستند، به میدان گفت‌وگو بفرستند. ما نیز به جای سنگ‌اندازی، باید از آن‌ها حمایت کنیم و اجازه دهیم مردم ایران نیز هوایی تازه کنند و مجبور نباشند برای ارضای قدرت‌طلبی عده‌ای، در برابر فرزندان و خانواده خود شرمنده باشند.