تریتا پارسی، تحلیلگر مسائل ایران و آمریکا، معتقد است که سخنان اخیر رئیس‌جمهور آمریکا نشان می‌دهد که او به جای تمرکز بیش از حد بر تحریم‌ها، که در دوره اول ریاست‌جمهوری خود بر آن تأکید داشت، این بار مسیر متفاوتی را در پیش گرفته است. او با این اقدام به طور ضمنی اعلام می‌کند که بیشتر به دنبال دستیابی به توافق است تا تضعیف اقتصاد ایران.

به گزارش قلم نیوز و به نقل از ایرنا، تریتا پارسی، هم‌بنیان‌گذار و معاون اجرایی مؤسسه کوئینسی، در یک پایگاه تحلیلی نوشت: دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده، در جریان امضای بخش‌نامه‌ای که خواستار اعمال تحریم‌های حداکثری علیه ایران بود، نارضایتی خود را از این سیاست ابراز کرد. او در مراسم امضای این بخش‌نامه گفت: «من این متن را امضا می‌کنم، اما از انجام آن راضی نیستم.»

این تنها بخش جالب توجه از اظهارات ترامپ نبود. او همچنین اعلام کرد که بسیاری از مقامات ارشد ایران تمایلی به دستیابی به سلاح هسته‌ای ندارند. پارسی در ادامه نوشت: به یاد ندارم که هیچ رئیس‌جمهور دیگری در آمریکا از خط مشی رسمی این کشور که مدعی است ایران مصمم به دستیابی به سلاح هسته‌ای است، فاصله گرفته باشد. مقامات آمریکایی به ندرت اجازه می‌دهند روایتی خارج از این چارچوب منتشر شود که ایرانی‌ها همواره خواهان دستیابی به سلاح هسته‌ای هستند و تنها راه جلوگیری از آن، محدود کردن دسترسی آن‌ها به مواد، دانش و فناوری است. این رویکرد در سال ۲۰۰۷ باعث ایجاد جنجال بزرگی شد، زمانی که برآورد اطلاعات ملی آمریکا نشان داد ایران برنامه فعالی برای ساخت تسلیحات هسته‌ای ندارد.

ترامپ با بیان اینکه «برخی از تصمیم‌گیرندگان در رأس ایران بمب نمی‌خواهند»، یکی از فرضیات اصلی سیاست‌گذاران واشنگتن در مورد ایران را زیر سؤال برد. به گفته پارسی، احتمالاً ترامپ تنها آنچه را که جامعه اطلاعاتی به او گفته است، تکرار می‌کند. همچنین ممکن است جامعه اطلاعاتی پیش از این نیز ارزیابی‌های مشابهی را با روسای جمهور قبلی به اشتراک گذاشته باشد، اما هیچ یک از آن‌ها این موضوع را با مردم آمریکا در میان نگذاشته‌اند. در عوض، همواره تصویری سیاه و سفید از اهداف و انگیزه‌های ایران ارائه شده است که به تقویت سیاست‌های تقابلی و جنگ‌طلبانه علیه ایران کمک کرده و مانع از یافتن راه‌حل‌های دیپلماتیک برای حل اختلافات شده است.

ترامپ در آستانه دیدار با نتانیاهو در کاخ سفید، این فرضیه که ایران به دنبال سلاح هسته‌ای است را زیر سؤال برد. او احتمالاً می‌داند که پیام‌های مربوط به اعمال تحریم‌های شدیدتر بسیار مهم است، اما بلافاصله تأکید کرد که امیدوار است از این تحریم‌ها زیاد استفاده نشود. این پیام به تهران، پکن و دیگر بازیگران بین‌المللی این سیگنال را می‌دهد که آمریکا چندان مصمم به اجرای این تحریم‌ها نیست.

به جای تأکید بیش از حد بر تحریم‌ها، ترامپ این بار مسیر متفاوتی را در پیش گرفته و نشان داده است که بیشتر به دنبال توافق است تا تضعیف اقتصاد ایران. این اقدام او حاکی از آن است که امضای بخش‌نامه تحریم‌های حداکثری علیه ایران بیشتر جنبه سیاسی داشته و او از روی اجبار این کار را انجام داده است.