حسین نورانی‌نژاد، فعال سیاسی اصلاح‌طلب، در مورد راهکارهای پیش روی دولت پزشکیان اظهار داشت: «جلیلی معتقد بود که نباید کوتاه آمد و با تکیه بر منابع داخلی می‌توان به رشد ۸ درصدی دست یافت. اما کسانی که به پزشکیان رأی دادند، بر این باورند که باید با دنیا تعامل کرد تا از زیر بار تحریم‌ها رها شد. این مهم‌ترین تفاوت میان پزشکیان و جلیلی بود.»
دولت پزشکیان با وعده اصلاح امور از طریق تعامل با جهان و ایجاد وفاق ملی در داخل به قدرت رسید. اما اکنون نه خبری از مذاکرات است و نه از همکاری داخلی با دولت. مسائلی مانند FATF، رفع فیلترینگ و قانون حجاب همچنان پابرجا هستند و مردم احساس نمی‌کنند که دولت تغییر کرده است. سوال اینجاست که دولت برای پیشبرد مطالبات رأی‌دهندگان خود چه راهکاری در پیش گرفته است؟
نورانی‌نژاد در مورد پایان دوره ماه عسل دولت گفت: «بعید است کسی تصور می‌کرد که با روی کار آمدن دولت، همه چیز به راحتی پیش برود. موانع همیشه وجود داشته و آقای پزشکیان نیز با آگاهی از این موضوع وارد میدان شد. از ابتدا پیش‌بینی می‌شد که دوره ماه عسل دولت به پایان برسد.»
به گفته وی، ماه عسل دولت به پایان رسیده و حامیان دولت انتظار تحقق وعده‌ها را دارند، در حالی که رقبا نیز فعال شده‌اند تا دولت را زمین‌گیر کنند. نگرانی‌هایی نیز در زمان انتصابات وجود داشت که بخشی از اصلاح‌طلبان تصمیم گرفتند هیچ نقدی مطرح نکنند. این نگرانی‌ها امروز جدی‌تر شده و دولت توان پیشبرد رویکردهای خود را ندارد. این مشکل ناشی از انتخاب‌های دولت و محدودیت‌های قانونی در مشاغل حساس است.
نورانی‌نژاد افزود: «بخش سیاسی دولت نیاز به تقویت دارد. به نظر می‌رسد دولت فاقد راهبرد مشخص سیاسی است و مسائل سیاسی از درون دولت مدیریت نمی‌شود.»
وی در مورد تفاوت‌های پزشکیان و جلیلی در شرایط تحریمی گفت: «دولت نباید اجازه دهد وضعیت به جایی برسد که نتواند نفت بفروشد. تجربه دو دهه اخیر نشان می‌دهد که بدون رفع تحریم‌ها نمی‌توان مردم را راضی نگه داشت و در مسیر توسعه قرار گرفت. تفاوت اصلی دولت پزشکیان با جلیلی در این بود که جلیلی معتقد بود با تکیه بر منابع داخلی می‌توان به رشد ۸ درصدی رسید، در حالی که رأی‌دهندگان پزشکیان بر تعامل با دنیا برای رهایی از تحریم‌ها تأکید داشتند.»
در مورد شایعات استعفای پزشکیان، نورانی‌نژاد گفت: «من خبر معتبری در این باره نشنیده‌ام. این شایعات دو منشأ دارد: یکی رقبای داخلی که می‌خواهند دولت کوتاه‌مدت باشد و دیگری کسانی که نگرانند اگر پزشکیان مجبور به پیروی از راهبرد جلیلی شود، دلیلی برای ماندن نداشته باشد.»