روزنامه شرق در گزارشی اعلام کرد که اگر اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام سال‌ها پیش وارد بازی رادیکال‌های داخلی در این زمینه نمی‌شدند، امروز نیازی به برگزاری جلسه سوم یا حتی چهارم برای بررسی لوایح مربوطه نبود.
مجمع تشخیص مصلحت نظام برای سومین بار قصد دارد دو لایحه پالرمو و CFT را مورد بررسی قرار دهد. این لوایح که بیش از چهار سال است در هاله‌ای از ابهام به سر می‌برند، هنوز سرنوشت مشخصی نیافته‌اند. در حالی که اکثر کشورهای جهان بدون مشکل به کنوانسیون‌های مالی بین‌المللی پیوسته‌اند، ایران همچنان درگیر تصمیم‌گیری درباره موضوعی است که به روابط اقتصادی بین‌المللی مربوط می‌شود.
پیوستن ایران به FATF و خروج از لیست سیاه این نهاد، مزایای قابل توجهی دارد. از جمله این مزایا می‌توان به بهبود روابط بانکی با کشورهایی مانند چین، روسیه و هند، کاهش ریسک همکاری اقتصادی با ایران، جلوگیری از بهانه‌گیری‌های بین‌المللی و افزایش احتمال جذب سرمایه‌گذاری خارجی اشاره کرد. با این حال، باید توجه داشت که این اقدام به تنهایی راه‌حل نهایی برای رفع تحریم‌ها نخواهد بود. تحریم‌های اصلی آمریکا همچنان پابرجا هستند، محدودیت‌های دلاری ایران برداشته نمی‌شود، صادرات نفت با چالش‌های جدی مواجه است و سرمایه‌گذاران بزرگ جهانی همچنان محتاطانه عمل می‌کنند.
با این وجود، پیوستن ایران به FATF پیامی روشن به داخل و خارج از کشور ارسال می‌کند: دولت قصد دارد ایران را از لیست سیاه خارج کند و راه را برای مذاکرات احتمالی جهت کاهش تحریم‌ها هموار سازد. خروج از لیست سیاه می‌تواند اولین سیگنال مثبت برای جامعه ایران باشد و امیدی هرچند کوچک در فضای اقتصادی ایجاد کند. اما سوال اینجاست که چرا ایران اساساً وارد لیست سیاه FATF شد؟ آیا اعضای مجمع تشخیص از پیامدهای این اقدام آگاه نبودند؟ آیا ارزش داشت که کشور را به بهانه برخی شعارها و رقابت‌های جناحی به نقطه‌ای برسانند که امروز تنها ایران و کره شمالی در این لیست قرار داشته باشند؟
وقتی ایران در لیست سیاه FATF قرار دارد و همکاری اقتصادی با آن به عنوان یک «ریسک بزرگ» تلقی می‌شود، نه تنها سرمایه‌گذاران خارجی، بلکه حتی سرمایه‌گذاران داخلی نیز جرئت ورود به پروژه‌های بلندمدت را ندارند. در چنین شرایطی، آینده اقتصاد ایران بیش از هر زمان دیگری مبهم به نظر می‌رسد.
اگر اعضای مجمع تشخیص سال‌ها پیش وارد بازی رادیکال‌های داخلی نمی‌شدند، امروز نیازی به برگزاری جلسات متعدد برای بررسی این لوایح نبود. برخی از مخالفان تصویب این لوایح، همان افرادی هستند که همواره از منافع ملی هزینه کرده‌اند تا پروژه‌های سیاسی خود را پیش ببرند. نتیجه این عملکرد چیست؟ انزوای بیشتر ایران و قرار گرفتن در کنار کره شمالی! آیا این افتخار است یا توهین به مردم ایران؟ اکنون زمان آن رسیده که لجبازی‌های سیاسی کنار گذاشته شود. FATF ممکن است تمام مشکلات اقتصادی را حل نکند، اما عدم تصویب آن، ایران را در بن‌بست عمیق‌تری فرو خواهد برد. منافع ملی مهم‌تر از انتقام‌گیری‌های جناحی است و اگر این لوایح بار دیگر رد شوند، مسئولیت تبعات آن مستقیماً بر عهده اعضای مجمع تشخیص و مخالفان خواهد بود.