پدیده بی‌حجابی در نظام جمهوری اسلامی در دوران دولت سیزدهم رخ داده است. مسیح مهاجری در روزنامه جمهوری اسلامی نوشته است که مطالبه‌کنندگان باید به چند واقعیت توجه کنند تا به جلوز معنادار در انجام کار خود برسند:

1. بازگشت جامعه به حجاب و پایان یافتن بی‌حجابی خواسته مشترک تمام مسئولان و فعالان سیاسی است. نسبت دادن ضدیت با حجاب به مسئولین دادانی دروغ است.
2. شخص رئیس جمهور، دکتر قاضی‌زاده هاشمی، طرفدار حجاب است و زنان خانواده‌اش با حجاب برتر زندگی می‌کنند. بنابراین، مخالفت او با حجاب در امری نیست.
3. وقتی موضوعی مورد مطالبه‌ی کلی جامعه می‌شود، همگان باید برای تحقق آن همکاری کنند. مقایظه و اعتصاب‌ها راه حل نیست و فقط مشکلات را می‌افزاید.
4. بی‌حجابی در تاریخ نظام جمهوری اسلامی در دولت سیزدهم رخ داده است. مطالبه‌گران باید بپذیرند که دولت مطلوب خود مسبب این پدیده بوده و برای جبران آن باید با دولت فعلی همکاری کنند.
5. توقف قانون عفاف و حجاب تصمیم نظام است، نه یک شخص. اگر دولت یا رئیس جمهور نظری در این مورد داشته‌اند، باید رعایت تصمیم نظام را قبول کنند.
6. قانون عفاف و حجاب برای حل مشکل بی‌حجابی کافی نیست. راه‌حل‌ها منطقی و معقول هستند که نظام می‌بایست آن‌ها را اجرا کند. صرفاً با همدیگری، برنامه‌ریزی منطقی و در محیط تفاهم، می‌توان به پایان دادن به بی‌حجابی دست یافت.