رویداد۲۴| روزنامه همشهری گزارش کرد که این روزها شاهد تجمعات مردمی در شهر برای مطالبه اجرای قانون عفاف و حجاب هستیم. این مطالبه منطقی و مشفقانه است، اما چند نکته در این زمینه توجه‌طلب است.
اولاً، این تجمعات قانونی هستند و سابقه‌ای نیز دارند. مثال‌هایی از این تجمعات عبارت‌اند از تجمع‌های مردمی در برابر موسسات مالی و اعتباری، یا تجمع دانشجویی‌ها برای دفاع از کارگران هفت‌تپه. اگر در برخی موارد مخالفت شده‌است، دلیل این است که نتیجه‌اش به ناآرامی و ناآمنی منجر شده است.
ثانیاً، شرکت‌کنندگان در این تجمعات به سبب دل‌سوزی، عشق به دین و کشور، و نگرانی نسبت به قانون و حجاب به میدان می‌آیند. کسانی که مردم را به عناوین زشت و زننده‌ای مانند پول‌گیری متهم می‌کنند، ظالم هستند و باید برای این کار پاسخگو باشند.
سوماً، مسئولان نیز در مورد قانون حجاب باید پاسخگو باشند. تناقض در اظهارات آن‌ها درباره توقف اجرای قانون حجاب از دلیل عمده‌ای برای مطالبه‌های خیابانی مردم است. باید این مطالبه‌ها را قدردان باشند و در صورت نیاز به اصلاح قانون اهتمام ویژه داشته باشند. مردم نسبت به حکم دین و رعایت قانون نگران هستند و این نگرانی شخصاً باید احترام بیافزاید.
اگرچه این تجمعات به نام قانون و دین برگزار می‌شوند، ولی شعارهای تقریباً منحرفانه‌ای نیز مطرح شده است. تبلیغاتی که نسبت به این مطالبه در رسانه‌های اجتماعی صورت گرفته، برخی از خطاهای جدی نسبت به اصل مطالبه را نشان می‌دهد.
منطقی نیست که به نام قانون و دین، مسئولان کشور را متهم به بی‌دینی و نفاق و تقابل با احکام شرعی کنیم.
در این میان کسانی هستند که در جایگاه برنامه‌ریز، هدایت‌کننده و برنامه‌ریز این تجمعات نقش کلیدی ایفاء می‌کنند. این افراد برخلاف بیشتر مردم که اجرای قانون حجاب را پیگیری می‌کنند، این مطالبه را تبدیل به تهمت و افترا به سران قوا و دیگر نهادهای نظام کرده‌اند.
این گروه‌ها در بزنگاه‌های تاریخی کشور خطاهای بزرگی داشته‌اند و نظام را به اهمال و بی‌اعتنایی به ارزش‌ها و دین متهم می‌کنند.
همچنین، این افراد در ماجراهای مختلف، مانند انتقام سخت، ماجرای سوریه، و مذاکرات واکسن، نظام را به کم‌کاری و همراهی با دشمن متهم کرده‌اند.
این افراد همچنین در رقابت‌های انتخاباتی برای حذف رقیب از هرگونه تلاش غیراخلاقی و تهمت و افترا کوتاهی نکرده‌اند.
بیش از این، این گروه‌ها در ماجراهای مختلف به نام عدالتخواهی و آرمانگرایی همه مسئولان کشور را به فساد متهم می‌کردند و در ریختن آبرو مرزی نمی‌شناختند.
با توجه به این، این جریان‌ها را نباید با مردم دل‌سوز جمع کرد. این جریان‌ها قطعی نظام محاسباتی جامعه متدین و انقلابی را اختلال می‌دهند و برخلاف ظاهر انقلابی‌شان، به اصل انقلابی‌گری و عدالتخواهی و حفظ ارزش‌های دینی و ملی ضربه می‌زند.
پس باید این جریان‌ها را از مردم متدین و دل‌سوز و نگران و مطالبه‌گر جدا کرد.