در زمان حکومت امیر المومنین علی (ع)، ساختار سیاسی این نظام بسیار ساده بود و تمامی قدرت در شخص خلیفه مرکزی شده بود. اندوخته‌هایی مانند وزارت امور خارجه و مجلس شورای اسلامی وجود نداشت. تکفیر علی نشان‌دهنده صحنه‌ای از جنگ با تمامی ارکان سیستم حکومتی آن زمان بود.
سید مهدی طباطبایی در این باره می‌نویسد: “داستان خوارج نهروان را به‌طور مکرر مطالعه کنید، زیرا این‌گونه افراد همیشه وجود داشته‌اند و خواهند بود. آن‌ها علی (ع) را دشمن خدا تصور می‌کردند و برایشان ریختن خون هر کسی مجاز بود. این‌ها قاریان قرآن بودند و نماز شب می‌خواندند و پیشانی‌شان از عبادت پینه‌بسته بود.”
گروه خوارج نسبت به حضرت علی ولایت مداری کامل داشتند و بیعت کرده بودند و در کنار علی به نبرد پرداخته‌اند. اما با یک اختلاف نظر، در اولین زاویه‌ای که بین آن‌ها و مولایشان علی (ع) رخ داد، حکم به تکفیر او دادند.
در زمان حضرت علی، نه ساختار پیچیده‌ای از وزارتخانه‌ها و مجلس‌های شورا وجود داشت، بلکه تکفیر علی به معنای جنگ با تمامی ارکان حکومت بود. برای متون بیشتری از تاریخ بهره‌برداری کنیم تا برای زندگی ما در امروز، نagateها و خواسته‌ها روشن شود.
امروز نیز کسانی وجود دارند که از رهبر و رییس جمهور تندروتر هستند و تمامی نظرات مخالف را نفاق می‌دانند. برخی از آن‌ها مذاکرات را دروازه جهنم می‌نامند. این‌ها هنوز خوارج پیش از صفین هستند، هنوز اشغالات و شمشیرها را نشان نداده‌اند، حتی برخی از آن‌ها هنوز حکم صحابه و انصار و مهاجرین دارند و در حال ذکر و مناجات هستند.
در مصاحبه‌ها و سمینارها و میزگرد‌ها، این افراد گاهی صدم و سیما گاهی یا از طریق مطبوعات، ناخواسته رازهای خود را فاش می‌کنند. این‌ها روزی که منافعشان به خطر بیفتند، حتی بر روی مولا علی تیغ می‌کشند.
منافع تحریمی می‌تواند تأثیرات قوی و جذابی در قلب انسان‌ها بگذارد.