PerPixel: دانشمندان دانشگاه براون و دانشگاه صنعتی دلفت (TU Delft) نی Hier میله‌ای مهم در مسیر امکان‌پذیر شدن سفرهای میان‌ستاره‌ای برداشته‌اند. تیم‌های برگرفته از این دو دانشگاه با استفاده از مواد خیلی آبی‌تر و بازتاب‌دهنده و طراحی مبتنی بر هوش مصنوعی، بادبان نوری (lightsail) جدیدی ساخته‌اند. این بادبان نوری ارزان‌تر، سریع‌تر و قابل توسعه برای مأموریت‌هایی مانند پروژه استارشات (Starshot) است.

بادبان نوری یک سطح بسیار نازک و سبک است که با استفاده از فشار نور حرکت می‌کند، مشابه بادبان کشتی‌ها اما با استفاده از نیروی نور به جای باد. این فناوری می‌تواند زمان سفر به ستارگان نزدیک را از هزاران سال به چند دهه کاهش دهد. نمونه اولیه این بادبان نوری فقط 200 نانومتر ضخامت دارد (نازک‌تر از موی انسان) و سطح آن با میلیاردها حفره نانو‌اسکال پوشیده شده است. این حفره‌ها باعث افزایش بازتاب نور و کاهش وزن می‌شوند. طراحی این الگو با استفاده از الگوریتم‌های هوش مصنوعی توسط تیم دانشگاه براون انجام شده و ساخت فیزیکی آن توسط تیم دلفت با رهبری ریچارد نورت انجام گرفته است.

نکته مهم این پروژه استفاده از یک روش نوین برای برش مواد با استفاده از گاز است، که امکان ساخت سریع، ارزان و دقیق این بادبان‌ها را فراهم کرده است. فرآیندی که معمولاً 15 سال زمان می‌برد، اکنون فقط در یک روز انجام می‌شود. این روش منجر به ساخت بادبانی با بالاترین نسبت طول به ضخامت در تاریخ شده است.

این پیشرفت می‌تواند در آینده پروژه‌هایی مانند Starshot را ممکن سازد، جایی که بادبان‌هایی در مقیاس متر با استفاده از لیزرهای زمینی فضاپیماهای بسیار کوچک را به سرعت بالا به سوی ستارگان نزدیک مانند آلفا قنطورس می‌فرستند. علاوه بر کاربردهای سفر فضایی، این روش‌ها می‌توانند در بسیاری از حوزه‌های مهندسی نانویی دیگر، مانند تولید مواد پیشرفته و ساخت طراحی الکترونیکی، کاربرد داشته باشند. تیم تحقیقاتی معتقد است که این روش‌ها آغازی برای حل مسائل پیچیده‌ای است که تاکنون بدون پاسخ مانده‌اند.