به گزارش عصرپرس از دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله‌العظمی سیدعلی خامنه‌ای، محمدرضا عارف در حاشیه دیدار عیدانه مسئولان ارشد کشور با رهبر انقلاب، درباره طرح‌ها و اقدامات دولت برای پیشبرد امور کشور، به‌ویژه حل مشکلات اقتصادی در شرایط فعلی و ناظر به مذاکرات جاری افزود: راهبرد ما در مسائل کشور این است که نگاهمان به خارج نباید باشد و باید روی داخل کشور تمرکز کنیم. پتانسیل‌های بسیار برجسته‌ای در کشور وجود دارند که کمتر از آن‌ها استفاده شده است. یکی از دلایل این امر، نگاه کوتاه‌مدت مسئولین است که می‌خواهند قبل از طولانی‌مدت به نتایجی برسند و کارهای درازمدت را رها کنند.

متن کامل این گفت‌وگو به این شرح است:

– جناب عارف، یکی از نگرانی‌ها تکرار تجربه‌های خسارت‌بار گذشته است که مشکلات کشور را به مذاکرات و معطل کردن امور به این بهانه متوقف می‌کرد. رهبر انقلاب هم در دیدار امروز به این نکته اشاره کرد و تذکر داد. دولت در این زمینه چه رویکرد و تدابیری دارد؟

بسم الله الرّحمن الرّحیم. متشکر از این سؤال. دولت چهاردهم از روز اول کار خود، در چارچوب سیاست‌ها و برنامه‌ی هفتم، مسیر خود را تنظیم کرده و رویکردی مشابه با همان‌چه رهبر معظم انقلاب بارها تذکر داده، را دارد: ربط ندادن مسائل بی‌ربط و تعامل با همه کشورها، به استثنای رژیم صهیونیستی، در شرایط مناسب و توازن. نظام ما فرهنگی دارد که اهل مذاکره و گفت‌وگوست، اما در شرایط مناسب و متعادل.

راهبرد ما این است که نگاهمان به داخل کشور باشد. پتانسیل‌های بسیار در کشور وجود دارد که کمتر از آن‌ها استفاده شده. دلایلی نیز هست که مسئولین نگاه کوتاه‌مدت دارند و بر نتایج سریع تمرکز می‌کنند.

در دولت چهاردهم، ما رویکردی داریم که مردم حضور دارند و تأمین منابع برای آن‌ها است. به عنوان نمونه، نهضت ساخت مدرسه جزو راهبرد ما است و خود آقای دکتر پزشکیان اجراکننده این طرح است. مردم کار را انجام می‌دهند و ما کمک و تسهیل می‌کنیم.

بنابراین، نه‌تنها به مذاکره با هیچ کشوری دل نبسته‌ایم، بلکه با کشورهایی که علاقه‌مند به رابطه با ما هستند، با اولویت‌هایی که داریم – کشورهای همسایه، آفریقایی و بزرگی که تجربه موفق در اقتصاد دارند – تعامل داریم. همچنین، مذاکرات غیرمستقیم با آمریکا در حال پیش‌برد است.

– به نظر می‌رسد که برخی با انگیزه‌های مختلف خوش‌بینی افراطی و رویافروشی را در جامعه القا می‌کنند. به نظر شما چطور می‌توان با این خوش‌بینی افراطی که منافع حتی مذاکره‌کنندگان را هم نمی‌آورد و انتظارات را نابجا بالا می‌برد، مواجه شد؟

موضع ما این است که باید از افراط و تفریط پرهیز کرد. نمی‌گوییم اظهار نظر نشود، اما باید اظهار نظری باشد که به مذاکرات کمک کند. هر دو خوش‌بینی و بدبینی مفرط بد هستند. مذاکره‌کنندگان که به نمایندگی از نظام مذاکره می‌کنند، باید حمایت شوند. اگر نظراتی هست، باید به نحوی به آن‌ها اطلاع داده شود که مذاکرات معطوف نشود.

باید دقت کنیم که نباید خوش‌بینی‌های مفرط را در جامعه ایجاد کنیم، زیرا این بازخورد منفی بر ت⌥قادات مردم خواهد داشت. باید توقعات را واقع‌بینانه همahanد و نباید نظام مذاکره‌کنندگان را بدبینی کنیم.