دور اول مذاکرات بین ایران و آمریکا به طور مثبت و سازنده پیش رفت، و این نه تنها بر اساس اظهارات طرفین، بلکه به دلیل برنامه‌ریزی ادامه مذاکرات در روز شنبه آینده مورد تأیید قرار گرفت. از روز آغاز پیش‌ریاست دونالد ترامپ، این رهبر آمریکا حضور قوی و گاهی متناقض داشته است؛ گاهی بر دوستی و گاهی بر تهدید و جنگ تأکید کرده است.

تیموتی ویتکاف، نماینده خاص ترامپ برای مسائل خاورمیانه، و سید عباس عراقچی در این مذاکرات به یک رویکرد مشابه پرداخته‌اند. چند روز پیش، ویتکاف به صراحت اعلام کرد که ایران دارای حق غنی‌سازی خواهد بود، اما در اظهارات بعدی از او برچیده‌شدن کامل برنامه هسته‌ای ایران پرده برداشت.

در دنیای سیاست، این چنین اظهارات متناقضی عجیب نیست و معمولاً در چارچوب مذاکرات صورت می‌گیرد. بنابراین، نباید از اظهارات اولیه ویتکاف احساس شور و شعف داشت یا با اظهارات دومی او متقاعد شد. بخش قابل توجهی از این اظهارات برای فشارآوری بر طرف مقابل و استفاده‌های داخلی است. در آمریکا نیز گروه‌هایی وجود دارند که مذاکرات را مخالفت می‌کنند و به دنبال شکست کردن آن‌ها هستند. بنابراین بخشی از اظهارات ویتکاف و ترامپ برای برداشتن فشار از درون آمریکا بیان می‌شود.

ترامپ سعی می‌کند به رأی عام بگوید که هر توافق جدیدی با ایران، بهتر از توافق برجام سال ۲۰۱۵ خواهد بود. او حتی اگر خواسته‌های مورد نظر خود را کوتاه‌تر کرده باشد، به هر حربه‌ای متوسل می‌شود. ایران احتمالاً در برابر خواسته‌های غیرمنطقی مقاومت خواهد کرد و ترامپ خواهد سعی کرد از هر کAsyncوری دستاورد برای خود اوستخراج کند.

با این وجود، واقعیت مذاکرات به تفایض از اظهارات عمومی مقامات دو کشور و بر اساس گفتگوهای محاوره‌ی کنندگان در اتاق‌های مغلق تعیین می‌شود. بنابراین، بهتر است بیانات عمومی با احتیاط مورد بررسی قرار گیرد.